|
کاک شه‌فیق شیخ‌محه‌ممه‌دی ده‌یگێڕاوه:
یه‌کێ له موعه‌للیمه‌کانی مه‌هاباد، ده‌درێ به دێی گوله‌ک (گوندێکی لای خانێ).
ئه‌و سه‌رده‌م وابو له لایه‌ن ئیداره‌وه به‌رگه‌یه‌‌ی ناساندنی مامۆستا،
ده‌ناردرا به‌و دێیه و ئه‌و کاغه‌زه‌ش به ده‌ست مارف ئاغا(ئاغای دێی گوله‌ک)
گه‌یشتبو.موعه‌للیم ده‌چێ و به یاڵڵا یاڵڵا و فه‌رمو فه‌رمو ده‌یبه‌نه
دیوه‌خانێ. له لای سه‌رێ دایده‌نێن و مارف ئاغا و کوڕه‌کانی و نۆکه‌ره‌کان
له‌وێ دانیشتون.
مارف ئاغا به مامۆستاکه ده‌ڵێ :"کاک سمایل ئه‌من ده‌ناسی؟"
-
ناوه‌ڵڵا
-
ئه‌من ئه‌تۆ زۆر چاک ده‌ناسم. کوڕینه! ئه‌و ئاغایه خدمه‌تێکی به من کردووه
هه‌تا ته‌پڵی قیامه‌تێ له‌بیرم ناچێ.
کاک سمایل پێی خۆش ده‌بێ. له کن خۆی ده‌ڵێ :"خوایه له‌و کوێره دێیه‌ی ، قه‌ت
ئه‌و کابرایه‌م نه‌دیوه، به‌خوای پاروم ده ڕۆنی که‌وت". داده‌نیشێ و قیافه‌یه‌ک
ده‌گرێ.
ده‌ڵێ : ئاخر ئه‌تۆ له کوێ ئه‌من ده‌ناسی؟
- جارێ
دانیشه چایه‌که‌ت بخۆ، پێت ده‌ڵێم. کوڕینه! قه‌دری بگرن. ئه‌و کاک سمایله زۆر
خۆشه‌ویسته. ئه‌و کاره‌ی ئه‌و بۆ منی کردووه، تاکو ئێستا هیچ که‌س بۆی
نه‌کردووم.
-
مارف ئاغا! چایه‌که‌م خوارده‌وه. فه‌رمو وه‌بیرم بێنه‌وه.
-
کوڕینه! جارێک ڕێم ده سابڵاغی که‌وت و سه‌ری خزم و دۆستانم دا. دوایی گوتم خۆ
هه‌ر هاتومه سابڵاغێ، با سه‌ری به‌سره‌ش(گوندێکی نێزیک مه‌هاباد) بده‌م و یه‌ک
دو خزم و دۆستان به‌سه‌ر که‌مه‌وه. له ڕێی چونم دا سێ عه‌جه‌م پێشیان پێ گرتم و
حوکمه ئیلان و بیلان وات لێ ده‌که‌یین! کوڕه بۆ خاتری خوای، بۆ خاتری
پێغه‌مبه‌ری، هاوار بۆ سابلاغیه‌کی. ئه‌و ئاغایه له فریام هات. به‌سه‌ری تۆ
هه‌م ئه‌وه‌یان وا لێ کرد و هه‌م ئه‌من. ئه‌گه‌ر ئه‌و نه‌بایه ئه‌منیان
به‌ته‌نێ شڕ ده‌کرد!!
وه‌ڵلا کاک سمایل به حاڵ ئه‌وێ شه‌وێ مایه‌وه و به‌یانی بارگه‌و بنه‌ی تێک نا و
هاته‌وه. پرسیان :"چ بو؟
بۆ
هاتیه‌وه؟" گوتی:" تازه ناچمه‌وه. ئه‌و ئاغایه شۆخی زۆر پیس ده‌کا."
ده‌ڵێن:"بابم، بڕۆوه، ئه‌وه مارف ئاغایه،شۆخی ده‌گه‌ڵ هه‌مو که‌س ده‌کا.
|