زاخاوی مێشک

ماوه‌یه‌ک له ناوچه‌ی سه‌رده‌شت، شه‌ڕی چه‌رمه‌کان و ئاغاکان ده‌ستی پێکرد. هه‌مو که‌سیش ده‌یزانی ده‌زگایه‌کی ده‌وڵه‌تی ئه‌و شه‌ڕه‌ی هه‌ڵاییساندووه و درێژه به‌و شه‌ڕه‌ براکوژیه ده‌دا. دوای ئه‌وه‌ی زیانی گیانی لێ که‌وته‌وه و مه‌ترسی ئه‌وه هه‌بو ناوچه‌کانی تریش بگرێته‌وه، کاربه‌ده‌ستانی ده‌وڵه‌تی ڕیش سپی و پیاوماقوڵانی ناوچه‌یان بانگ کرد تاکو ڕێگایه‌ک بۆ چاره‌سه‌ری بدۆزنه‌وه. یه‌کێ له پیاو ماقوڵان ده‌یگێڕاوه:
که‌سمان نه‌یده‌وێرا ڕاشکاوانه بڵێ خۆتان چۆن ده‌ستتان پێ کرد ئاواش کۆتایی پێ بێننه‌وه. ئه‌وه بو که من وتم: ئه‌گه‌ر ئیزنم بده‌ن به‌و به‌سه‌رهاته‌ی ده‌یگێڕمه‌وه، قسه‌ی ئه‌و جه‌ماعه‌ته‌تتان پێ ڕابگه‌یه‌نم. پیاوێک بو که به چاو پیسی نێوبانگی ده‌رکردبو. کاتێ به‌لای گونده‌که‌ماندا هات، ترسمان لێ نیشت که لادات و بێت و به‌ڵایێکمان بۆ بنێته‌وه. بۆ نه‌گبه‌تیان هات و خۆی له پیاوانی گوند که به‌یه‌که‌وه دانیشتبون و قسه‌یان ده‌کرد، نێزیک کرده‌وه. دوای چاک و چۆنی سه‌یرێکی زه‌وی به‌ر دێیه‌که‌ی کرد و چاوی به خه‌رمان که‌وت و وتی:"تیه‌ح له‌و خه‌رمانه زۆر و جوانه‌ی!" قسه‌که‌ی ته‌واو نه‌بوبو دوکه‌ڵێک له خه‌رمان دا وه‌دیار که‌وت و خه‌رمان ئاگری تێبه‌ربو. ژن و پیا و جحێڵی دێ هه‌ڵاتن تاکو بیکوژێننه‌وه به‌ڵام به هیچ نه‌ده‌کوژایه‌وه. کابرای چاو پیس که ئه‌م دیمه‌نه‌ی دی وتی:" حه‌ح له‌و ئاگره‌ زۆره". هه‌ر وای گوت، ده‌ست‌به‌جێ  ئاوره‌که کوژایه‌وه. یه‌کێ له پیاوه‌کان وتی: فڵانی ناپیاوانه ئه‌و ئاگره‌ت هه‌ڵایساند و پیاوانه کوژاندته‌وه.
ئێستاش جه‌نابی کاربه‌ده‌ست! خۆتان پیاوانه ئه‌و ئاگره‌ی هه‌ڵتانئاییساندووه، بیکوژێننه‌وه.
بو به پێکه‌نین و له ئاکامدا هه‌ر ڕیش سپیه‌کان توانییان ئه‌و ئاگره بکوژێننه‌وه.